Modele determistyczne rozwiązuje się za pomocą równań różniczkowych, względnie programowania liniowego, modele probabilistyczne zaś zmuszają do korzystania z rachunku prawdopodobieństwa. Metody statystyki matematycznej służą rozwiązaniu modeli statystycznych. Natomiast modele strategiczne wymagają zastosowania teorii gier dla wyszukania optymalnych rozwiązań. Tworzenie modelu matematycznego dla problemów obsługi technicznej opiera się najczęściej na teorii kolejek. Istotnym zagadnieniem jest optymalizacja czasu oczekiwania uszkodzonych urządzeń na naprawę (kolejka zgłoszeń) lub też czasu ?bezczynnego” oczekiwania pracowników służby technicznej na przystąpienie do naprawy. Trzeba wyróżnić dwa rodzaje działalności służby naprawczej. Pierwszy rodzaj jest możliwy do zaplanowania metodą determistyczną; dotyczy on okresowych przeglądów i planowych napraw. Drugi rodzaj to działalność pogotowia technicznego interweniującego w wypadku uszkodzeń losowych (awarii). Zaplanowanie działalności pierwszego rodzaju wymaga znajomości częstości oraz pracochłonności zabiegów konserwacyjnych oraz naprawczych poszczególnych maszyn i urządzeń. Dane takie można uzyskać od producenta lub z innych przedsiębiorstw eksploatujących analogiczne urządzenia. Dla obiektów unikalnych trzeba założyć odpowiednie wielkości, wzorując się na urządzeniach podobnych. Należy pamiętać, że pracy służby obsługowo-naprawczej nie udaje się rozłożyć równomiernie w czasie i że będą występować okresowe szczyty obciążenia związane z ogólną cyklicznością eksploatacji sprzętu technicznego.